Evet doğru okuyorsunuz.Bugün ben beni uzun zamandır unuttuğumu fark ettim.Ama o hep benimleydi.Birtanecik ben seni çok uzun zamandır unuttum.Affet beni.Yeri geldi çok kırdım,üzdüm,hor davrandım sana.Ne kadar incindiğini fark edemedim.Korkularım yüzünden en çok seni incittim.
Yeri geldi haykırmak istedin çığlık atıp rahatlamak istedin,çekip gitmek istedin ama ben durdurdum bastırdım duymazdan geldim.Ben seni çok yok saydım.Ama sen her şeye rağmen yanımdaydın,seslenmeye çalıştın, duyurmaya çalıştın kendini.Ben ne yaptım?Senin sesini bastırmaya çalışıp sesinden şikayet ettim.Kendini bu duruma düşürmene izin verdim. Seni kırmalarına boyun eğdim.
Kaç gündür belkide haftalar aylardır duymuyordum seni.Kendi korku ve endişelerimden sorgulayamadım bile.Sorgulasamda verdiğin cevapları anlamak istemedim.Sevgili ben bunları yaşattığım için affet beni.
Sen her zaman değerliydin benim için.Bugün benden ümidini kesmeyip tekrar seni duymama yardımcı olduğun için sağol.Sesini hep duyur bana.Duyur ki sana ne kadar değerli olduğunu hissettireyim.
Evet bunlar benim bugünkü hislerimdi.Bugün uzun zaman sonra ilk defa kendimle konuştum.Çok özlemişim kendimi.Bir kahve içtim kendimle,denizi izledim,etrafıma baktım...Nefesimi hissedip şükrettim...
Hepimizin kendine ihtiyacı var.Peki sen senle en son ne zaman beraberdin?Düşün kendine en son ne zaman iltifat ettin,ne zaman dinledin?Ama o hep senin için mücadele etti değil mi?
Hadi öyleyse bırak hayatın 10 dakikasını sana ayır.Bak bakalım ne diyecek sana.Sonrasında hissedeceğin hafiflik nasıl iyi gelecek.Senle konuştuktan sonra vereceğin derin nefes bunun kanıtı olacak.Hadi erteleme başla...
Yorumlar
Yorum Gönder